کتاب ایمونوهیستوشیمی و ایمونوسیتوشیمی کاربردی به همراه سایر تکنیک‌های اختصاصی تالیف دکتر علیرضا خلعتبری و دکتر علیرضا رفیعی توسط انتشارات پرستش با تاییدیه دانشگاه علوم پزشکی مازندران به چاپ رسیده است. ایمونوسیتوشیمی یک تکنیک متداول آزمایشگاهی است که به منظور مکان یابی یک پروتئین یا آنتی ژن خاص در سلول‌ها انجام می شود. این مکان یابی از طریق اتصال آن پروتئین به آنتی بادی اولیه ویژه خود صورت می‌گیرد. آنتی بادی اولیه به آنتی بادی ثانویه ای که با فلوئوروفور کانجوگه شده‌است، متصل می شود. به این ترتیب امکان مشاهده پروتئین در زیر میکروسکوپ فلوئورسنت فراهم می‌گردد. ICC به محققین این امکان را می‌دهند تا بیان یا عدم بیان آنتی ژن مورد نظر را در سلول‌های نمونه بررسی کنند.
در مواردی که سیگنال‌های immunopositive ایجاد می‌شود، حتی این امکان وجود دارد که تعیین کنیم کدام یک از زیربخش‌های سلول در حال بیان آنتی ژن مورد نظر است. ایمونوسیتوشیمی و ایمونوهیستوشیمی از نظر آماده‌سازی نمونه با یکدیگر متفاوت هستند. در ایمونوسیتوشیمی نمونه، می‌تواند سلول‌هایی باشد که در محیط کشت رشد پیدا کرده‌اند، معلق اند یا از یک اسمیر برداشت شده‌اند. برعکس، در ایمونوهیستوشیمی، نمونه‌ها بخش‌هایی از بافت زیستی هستند که در آن سلول‌ها توسط دیگر سلول‌ها و بافت‌هایی که در حالت طبیعی در اطراف وجود دارند، قرار گرفته اند.
