کتاب خود تسخیرشده تجزیه ساختاری و درمان ترومای مزمن تالیف اونو فاندرهارت، الرت ناین هاوس، کتی استیل ترجمه دکتر عنایت‌اله شهیدی و کتایون حلمی می‌باشد. زندگی برای بیماران درگیر با ترومای مزمن نزاعی جاودانه است. این افراد دارای مجموعه وسیعی از علائم هستند، که اغلب تحت عنوان ترکیبات مختلفی از همابتلایی دسته‌بندی‌شده و کار ارزیابی و درمان را برای درمانگر پیچیده و گیج‌کننده می‌کند.
بسیاری از این بیماران در زندگی روزانه و ارتباط‌های خود مشکلات چشمگیری دارند مانند، تعارض‌های شدید درون‌روانی و روش‌های مقابله‌ای ناسازگارانه. مصائب و رنج‌های آنها در اصل مربوط به یک گذشته هولناک و دردآور است که آنها را به تسخیر خود درآورده. حتی زمانی که بازماندگان این وقایع تلاش دارند عذاب خود را در زیر ظاهری طبیعی مخفی کنند - که راهکاری شایع است- بااین‌حال، درمانگران خود را در محاصره علائم و دردهای جدی این بیماران حس می‌کنند. تعجبی ندارد که بسیاری از بازماندگان تروماهای مزمن به درمانگران متعددی مراجعه کرده و از این مراجعه‌های خود یا نتیجه‌ای به دست نیاورده و یا پیشرفت ناچیزی حاصل کرده‌اند، و تعداد قابل‌توجهی از آنها نیز دارای برچسب غیرقابل درمان و یا مقاوم هستند.
این کتاب سه پژوهشگر و بالینگر پیشگام نتیجه بیش از 65 سال درمان و مطالعه افراد مبتلا به ترومای مزمن را در اختیار خوانندگان قرار داده‌اند. بر اساس نظریه تجزیه ساختاری شخصیت در تلفیق با روانشناسی کنش ژانه، مؤلفین مدلی مرحله محور از درمان را طراحی کرده‌اند که به شناسایی و درمان تجزیه ساختاری و اعمال ذهنی و رفتاری مرتبط با آن می‌پردازد. اساس این رویکرد حمایت از بیماران در یادگیری اعمال ذهنی و رفتاری مؤثرتری است که آنها را قادر می‌سازد در زندگی سازگارتر بوده و تجزیه ساختاری آنها را حل کند. این اصل دلالت بر هدف کلی درمان در ارتقای ظرفیت یکپارچگی فرد دارد تا بتواند از عهده مطالبات زندگی روزمره برآمده و مشکلات خود را با بقایای تسخیرکننده گذشته حل‌وفصل کند، با " کار ناتمام" خاطرات تروماتیک.
درمانگران بالینی، دانشجویان روانشناسی بالینی و روانپزشکی، محققین و تمامی علاقه‌مندان به بازماندگان سوءاستفاده و بی‌توجهی دوران کودکی، در این کتاب به بینش و ابزارهای مفیدی دست می‌یابند که درمان را مؤثرتر و کارآمدتر، و همچنین برای بیمار در رنج قابل‌تحمل‌تر می‌سازد.
این کتاب در درجۀ اول برای درمانگران بالینی است، ولی برای دانشجویان روا نشناسی بالینی و روا نپزشکان و نیز برای محققان و پژوهشگران نیز حاوی مطالبی جالب توجه است. درمانگرانی که به کار مداوای بازماندگان بزرگسال مبتلا به آزار یا اهمال مزمن کودکی می پردازند، با مطالعۀ این کتاب می‌توانند بینش و ابزارهای مفیدی به دست آورند که درمان آنها را مؤثرتر و کارآمدتر کرده، و درمان را برای بیماران در رنج و عذاب نیز قابل تحمل‌تر نماید.
